Przyszedł taki czas, że stanęłam sama przed sobą, tupnęłam jak małe dziecko, które właśnie się zezłościło i krzyknęłam: „DOŚĆ! Mam dość! Tak dalej już nie wytrzymam… Przecież nie może tak być! Jeszcze chwila i eksploduję niczym uśpiony wulkan na zapomnianej wyspie!”. Znasz to uczucie?  Photo by Aaron Thomas on Unsplash Złość, rozczarowanie, smutek- między innymi te emocje królowały na początku. Chwilę później pojawiła się refleksja i chęć działania. Co takiego się wydarzyło, że mój umysł przekierował całą złość, rozczarowanie i inne emocje w działanie? Zdałam sobie sprawę, czym to wszystko jest spowodowane i gdzie leży ta zapomniana wyspa. Skąd pochodzi i dlaczego się pojawiła… A ta wyspa to nic innego jak NIEZREALIZOWANE MARZENIA. I to nie byle jakie marzenia, bo MOJE. Też tak czasami masz? Albo miałeśZastanawiałam się, dlaczego tak często odkładamy w zapomnienie nasze marzenia, chęć samorealizacji, poczucia…